دهۀ فجر – مقاله و تحقیق وقایع مهم دهه فجر

مجله اینترنتی دلخوشی: دهه فجر چه روزی است؟ در این مقاله توضیح کاملی در مورد وقایع دهه فجر و وقایع ۲۲ بهمن در اختیار شما می گذاریم. این مقاله کامل به عنوان تحقیق دهه فجر و تحقیق ۲۲ بهمن بسیار مفید می باشد و اطلاعات جامعی در اختیار شما قرار می دهد.

اغلب دانش آموزان دهه های ۶۰ و ۷۰ با دهۀ فجر، مراسم و خاطرات آن آشنایی کافی دارند. حتی دانش آموزان دهۀ ۶۰ شاهد جنگ تحمیلی، تشیع شهدا و خاطرات جنگ بوده اند. اما ممکن است دانش آموزان دهۀ هفتاد به بعد آشنایی کافی در این زمینه نداشته باشند و فقط در حد یک اسم و یک مراسم مقطعی در مدارس و شنیدن سرودهای دهه فجر، در مورد آن بدانند و شاید دسترسی به اینترنت و سرگرمی هایی از قبیل بازی های کامپیوتری و شبکه های اجتماعی فرصت پرداختن به آن را از آنها گرفته باشد.

در اینجا به معرفی اجمالی از دهۀ فجر و وقایع آن می پردازیم که امیدواریم برای دانش آموزان نسل جدید راهگشا باشد.

دهه فجر چه روزی است؟

در سال ۱۳۵۷ شمسی، پس از مبارزات بسیار مردم جان برکف ایران به رهبری امام خمینی (ره)، در مقابل ظلم و ستم نظام شاهنشاهی، سرانجام این مبارزات به پیروزی انجامید. امام خمینی پس از ۱۴ سال تبعید در تاریخ ۱۲ بهمن سال ۵۷، در حالی که قبل از آن شاه و همراهانش از ایران فرار کرده بودند، به ایران وارد شدند و سرانجام در تاریخ ۲۲ بهمن سال ۵۷، ارتش شاهنشاهی بیطرفی خود را اعلام کرد و سلطنت پهلوی رسما سقوط کرد و انقلاب اسلامی ایران به واسطۀ خون شهدا و مبارزات مردمی به رهبری امام خمینی (ره) به پیروزی رسید. فاصلۀ این دو تاریخ در ماه بهمن، که مدت زمان آن ده روز است دهۀ فجر نامیده شد.

تا سه سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، این ده روز را دهۀ فجر نمی نامیدند و این نامگذاری انجام نشده بود. تا اینکه برای اولین بار در سال ۱۳۵۹، این نامگذاری به پیشنهاد حجت الاسلام عبدالمجید معادیخواه وزیر وقت ارشاد اسلامی به شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی ارائه شد و روزهای ۱۲ تا ۲۲ بهمن ماه هر سال به عنوان ایام جشن های پیروزی انقلاب اسلامی در نظر گرفته شد و اصطلاح “دهۀ فجر” برای اولین بار در سال ۱۳۶۰ برای روزهای پیروزی انقلاب به کار گرفته شد. از آنجایی که فاصلۀ روزهای دوازدهم تا بیست و دوم بهمن ماه عملا یازده روز بود، برای رفع این مساله و صحت این نامگذاری، مبنای پیروزی انقلاب را سپیده دم روز بیست و دوم بهمن ماه قرار دادند.

وقایع ۱۲ بهمن سال ۱۳۵۷

یکی از وقایع مهم تاریخ ایران که ورود امام خمینی (ره) به ایران بود، در تاریخ ۱۲ بهمن سال ۵۷ رقم خورد. در این تاریخ امام خمینی (ره) که بعد از ۱۴ سال تبعید، از کشور فرانسه راهی ایران شده بودند، در میان خیل مشتاقان خود به وطن بازگشتند و به دلیل ازدحام جمعیت در فرودگاه و میسر نشدن اجرای سخنرانی در آنجا، در اتومبیلی به سمت بهشت زهرا حرکت کردند و در میان استقبال عظیم ملت ایران، سخنرانی تاریخی خود را در قطعۀ هفده بهشت زهرا انجام دادند.

امام خمینی با هدف ادای احترام به شهدا و قرائت فاتحه برای شهدا تصمیم گرفته بودند که سخنرانی خود را در این مکان انجام دهند و این تصمیم را قبل از ورود به ایران نیز اعلام کرده بودند.

در این سخنرانی امام (ره) به مصیبت های وارده به ملت ایران اشاره کردند و از خداوند خواستند که اجر به آنها عنایت فرماید. همچنین در سخنرانی خود به غیرقانونی بودن سلطنت محمدرضا شاه و ظلم و ستمی که بر مردم ایران روا داشته بود اشاره کردند. همچنین مجلس را بی اعتبار خواندند چرا که بدون اطلاع و رضایت مردم ایران تشکیل شده بود. امام خمینی در این سخنرانی مهم به خراب شدن اقتصاد ایران به دست رژیم شاهنشاهی اشاره کردند و خاطر نشان کردند که سال های سال طول می کشد تا این به هم ریختگی اقتصاد با همت مردم و دولت اصلاح شود. همچنین اشاره کردند که چگونه محمدرضا شاه باعث عقب ماندگی علمی و فرهنگی ایران شد و به خیانت های رژیم محمدرضاشاه و فریبکاری های دولت آمریکا صحه گذاشتند.

وقایع روز ۱۳ بهمن سال ۵۷

در این روز اقشار مختلف مردم به دیدن امام خمینی در مدرسه علوی و رفاه می آمدند و شعارهایی را سر می دادند و امام خمینی اغلب در دیدار با مردم در این روز سخنرانی نمی کردند و فقط به ابراز احساسات ملت ایران پاسخ می دادند. همچنین امام در این روز در طی دیدار با حجت الاسلام فلسفی و بسیاری از طلبه های حوزۀ علمیه، به شکنجه های روحانیت توسط رژیم شاهنشاهی و ظلم و ستمی که به مردم و روحانیت شده بود اشاره کردند و پایه های مشروعیت رژیم پهلوی را زیر سوال بردند. همچنین در این روز، ایشان با برخی پرسنل نیروی هوایی دیدار و از آنها تجلیل کردند.

وقایع روز ۱۴ بهمن سال ۵۷

امام در این روز با اقشار مختلف مردم که بیرون از مدرسۀ علوی مشتاق ملاقات با امام بودند دیدار کردند. همچنین با یک مصاحبۀ اختصاصی با علیرضا نوری زاد که در روزنامۀ اطلاعات نویسندگی می کرد داشتند و همچنین امام در این روز با کمیتۀ استقبال نیز دیدار کرده و از زحمات آنها تجلیل نمودند.

وقایع روز ۱۵ بهمن ماه سال ۵۷

یکی از اهداف مهم امام و فعالان مذهبی-سیاسی، استقرار دولت اسلامی در ایران بود. امام در سخنرانی تاریخی خود در بهشت زهرا، در بین صدها هزاران نفر، آشکارا تشکیل دولت را اعلام کردند: ” من دولت تعیین می کنم من تو دهن این دولت می زنم من دولت تشکیل می دهم…”

همچنین در روز چهاردهم بهمن ماه ۵۷، شورای انقلاب، مهندس مهدی بازرگان را به عنوان نخست وزیرِ دولت موقت، پیشنهاد دادند.

وقایع روز ۱۶ بهمن سال ۵۷

در ساعت هفده و سی دقیقۀ روز ۱۶ بهمن ۵۷، طی مراسمی که در مدرسۀ علوی برگزار شد، حکم نخست وزیری مهندس بازرگان به وی اعطا گردید. در این مراسم که تعداد زیادی از خبرنگاران داخلی و خارجی حضور داشتند، امام خمینی در طی سخنرانی خود، نظر شورای انقلاب را اعلام کرده و بختیار را تلویحا از مخالفت با دولت موقت تشکیل شده برحذر داشتند. همچنین مهندس بازرگان طی سخنرانی کوتاهی از خداوند، امام و مردم تشکر کردند و وظیفۀ خود را عظیم دانستند. سپس امام خمینی (ره) از مردم خواستند که با انجام تظاهرات، نظر خود را نسبت به دولت بازرگان اعلام کنند.

وقایع روز ۱۷ بهمن سال ۵۷

در صبح روز ۱۷ بهمن ماه، مردم تهران و شهرهای دیگر، پیرو درخواست امام مبنی بر تضاهرات، در حمایت از دولت موقت مهندس بازرگان تظاهرات کردند و با سردادن شعارهایی چون : “مهندس بازرگان، نخست وزیر ایران”، بازرگان، بازرگان، حکومتت مبارک”، “بازرگان، بازرگان، مجری حکم قرآن” و ” فرموده ی خمینی، برای ما چو جان است نخست وزیر محبوب، مهدی بازرگان است، نخست وزیر محبوب، منتخب امام است، بر او ز جانب ما از جان و دل سلام است” حمایت خود را از بازرگان اعلام نمودند. همچنین در این روز، جامعۀ روحانیت مبارز تهران، روز ۱۹ بهمن ماه را برای راهپیمایی بزرگ به منظور حمایت ا زمهندس بازرگان اعلام کردند.

وقایع روز ۱۸ بهمن سال ۵۷

از زمان انتصاب مهندس بازرگان به عنوان نخست وزیر دولت موقت تا ۲۲ بهمن یعنی روز پیروزی انقلاب، بختیار مدام از قانونی بودن و مشروعیت نخست وزیری خود دفاع می کرد و مهندس بازرگان را تهدید می کرد که اگر پا فراتر نهد، با قدرت قانون پاسخش را خواهد داد. همچنین اعلام کرد که “آیت الله خمینی حق تعیین نخست وزیر را ندارد…”

وقایع روز ۱۹ بهمن سال ۵۷

در روز ۱۹ بهمن ماه، میلیونها نفر از مردم در سراسر کشور اعم از شهرها و روستاها به خیابان ها ریختند و بزرگ ترین راه پیمایی خود را رقم زدند و با شعارهای ” درود بر خمینی”، “سلام بر بازرگان” و غیره، حمایت سراسری خود را از دولت مهندس مهدی بازرگان اعلام کردند. در این تظاهرات، دو هزار نفر از همافران، درجه داران و خلبانان نیروی هوایی ارتش نیز حضور داشتند که توسط مردم محافظت می شدند.

از وقایع دیگر این روز حضور امام خمینی در حرم حضرت عبدالعظیم به هنگام شب بود. که پس از زیارت حضرت عبدالعظیم و امامزاده حمزه و اقامۀ نماز، با متوجه شدن مردم و ریختن آنها به خیابان ها، با راهنمایی خادمان حرم، از درهای مخصوص آستانه به سمت ماشین خود هدایت شده و به تهران بازگشتند.

وقایع روز ۲۰ بهمن سال ۵۷

در ۲۰ بهمن سال ۵۷ مردم تهران برای نشستن پای اولین سخنرانی مهندس بازرگان به سمت دانشگاه تهران حرکت کردند. در این سخنرانی، نخست وزیر دولت موقت از بختیار خواست که برای جلوگیری از جنگ و خونریزی و هدر دادن سرمایه های ملی، از قدرت کنار برود. همچنین در این روز، برخی مخالفان به اسم هواداری از قانون اساسی، به خیابان شهید مفتح آمده و تظاهرات کردند که به درگیری انجامید. همچنین در خوی، تعدادی از روستاییان که طرفدار قانون اساسی بودند، مردم را مورد ضرب و شتم قرار داده و چندین نقطه از شهر خوی را به آتش کشیدند.

در روز نوزده بهمن، در ساعت ۹ شب، فیلم ورود امام خمینی به میهن از تلویزیون ملی پخش شد که باعث ابراز احساسات و ایجاد شور و شعف همافران و دانشجویان نیروی هوایی در سالن اجتماعات پادگان گردید و همین امر موجب شد که فرماندهان نظامی این مساله را تحمل نکنند و سالن اجتماعات را محاصره کرده و باعث درگیری شوند. با شنیدن صدای تیراندازی، عده ای از مردم مطلع شده و به پادگان حمله کردند و با دستیابی به ده ها قبضه اسلحه در خیابان های اطراف پادگان سنگر گرفتند.

وقایع روز ۲۱ بهمن سال ۵۷

در صبح روز بیست و یکم بهمن ماه، بختیار به فرماندار نظامی تهران دستور برپایی حکومت نظامی داد. و در ساعت ۲ بعد از ظهر همان روز از رادیو شایعۀ کودتا به گوش مردم رسید. امام که از قبل توسط سرهنگ محمدرضا رحیمی از دستور بختیار مبنی بر حکومت نظامی مطلع شده بودند دستور فرمودند که مردم در خیابان ها حضور داشته باشند و به حکومت نظامی توجه نکنند و بدین طریق حکومت نظامی را لغو کردند و مردم در اکثر شهرها قیام کردند. در تهران مردم سربازان گارد را خلع سلاح می کردند و برخی سربازان نیز به طور خودجوش اسلحه های خود را تحویل مردم می دادند. در بعد از ظهر این روز، مردم شروع به تصرف کلانتری ها کردند. در همین احوالات، بختیار اعلام کرد که آمادگی مذاکره با مخالفان را دارد. مردم که در جریان درگیری ها نیاز شدیدی به اسلحه داشتند، چند کارخانه ساخت اسلحه را تصرف کردند و این مساله به معنی سقوط رژیم شاهنشاهی پهلوی بود.

وقایع روز ۲۲ بهمن سال ۵۷

در صبح روز ۲۲ بهمن سال ۵۷، جمعی از روسا و فرماندهان ارتش، جلسه ای تشکیل داده و با توجه به کمبود طرفداران بختیار و طرفداری گسترده مردم از امام خمینی، به این نتیجه رسیدند که ارتش توان مقابله با مردم را ندارد و شاه هم باز نمی گردد. بنابراین تصمیم به اعلام بی طرفی گرفتند. در ساعت ۱۳ ظهر، تصمیم ارتش مبنی بر بی طرفی اش از رادیو پخش شد. در این روز نمایندگان مجلس به طور دسته جمعی استعفای خود را اعلام کردند و مراکز حساس دولتی از جمله رادیو، تلویزیون و پادگان عشرت آباد توسط انقلابیون به تصرف درآمدند. با رخدادن چنین وقایعی، بختیار که احساس خطر کرده بود گریخت و پنهان شد و در عصر ۲۲ بهمن ۵۷، انقلاب اسلامی و ملت ایران با اهدای ۶۵۴ شهید و هزاران مجروح در وقایع روزهای ۲۱ و ۲۲ بهمن ۵۷، به پیروزی رسیدند.

اختصاصی مجله اینترنتی دلخوشی